Σε καθολική αλλαγή του ενεργειακού μείγματος, το οποίο προορίζεται για τις πολύ μεγάλες ανάγκες θέρμανσης και ψύξης στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ευελπιστεί να προχωρήσει η Κομισιόν, η οποία παρουσίασε την στρατηγική της σε αυτό τον τομέα στοχεύοντας στην εξοικονόμηση 40 δις. Ευρώ από τις εισαγωγές φυσικού αερίου και 4,7 δις. Ευρώ από τις εισαγωγές πετρελαίου.
Όλα αυτά βέβαια με ορίζοντα το έτος 2050, προκειμένου να μειωθούν κατά 30% οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην ΕΕ και να συρρικνωθούν οι δαπάνες των πολιτών για θέρμανση-ψύξη των κατοικιών τους κατά 70%.
Μάλιστα, οι μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις της ΕΕ κάνουν λόγο για υποχώρηση έως και κατά 90% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, που προκαλείται από την ψύξη-θέρμανση και «ενοχοποιείται» και για προβλήματα υγείας.
Η στρατηγική προς μία ανανεώσιμη ψύξη-θέρμανση με πολύ χαμηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κρίνεται απαραίτητη, καθώς οι σχετικές ανάγκες είναι «υπεύθυνες» για το 50% της συνολικής ετήσιας ενεργειακής κατανάλωσης της ΕΕ.
Εκτός από τις παρεμβάσεις στην ψύξη-θέρμανση των κατοικιών, ανάλογες δράσεις θα δρομολογηθούν και στο πεδίο της βιομηχανίας, έτσι ώστε η τελευταία να μειώσει την ενεργειακή κατανάλωση της κατά 4-5% μέχρι το έτος 2030 και 8-10% έως το έτος 2050, υλοποιώντας βιώσιμες και ήδη διαθέσιμες εμπορικά λύσεις. Το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα, που προορίζεται για θέρμανση-ψύξη, θα φτάσει το 30% και καινοτόμες τεχνολογίες μπορούν να δώσουν τη δυνατότητα στις βιομηχανίες να συρρικνώσουν τις εκπομπές CO2 τη στιγμή που θα καθιστούν ταυτόχρονα τις παραγωγικές διαδικασίες τους 30-50% λιγότερο ενεργοβόρες.
Γιατί όμως είναι αναγκαία όλα τα παραπάνω;
Η ψύξη-θέρμανση στην ΕΕ απορροφά το 13% της κατανάλωσης πετρελαίου και το 59% της συνολικής κατανάλωσης φυσικού αερίου, ενώ είναι υπεύθυνη για το 68% των εισαγωγών φυσικού αερίου. Αυτά συμβαίνουν γιατί: α) τα κτίρια στην ΕΕ είναι παλαιά και αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα, β) σχεδόν τα μισά από αυτά έχουν λέβητες εγκατεστημένους πριν το 1992 με ενεργειακή αποδοτικότητα κάτω από 60% και γ) 22% από τους λέβητες αερίου, 34% των ηλεκτρικών θερμαστρών, 47% από τους λέβητες αερίου και 58% από τους λέβητες άνθρακα είναι τόσο παλαιοί, που έχουν ξεπεράσει την διάρκεια ζωής τους, σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές τους.
Η ανακαίνιση των υφιστάμενων κτιρίων μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερη ενεργειακή κατανάλωση, αλλά το ποσοστό των ανακαινίσεων στην ΕΕ είναι κάτω από 1%.
Οι δε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν αξιοποιούνται ευρέως για την ψύξη-θέρμανση. Τα στοιχεία της Κομισιόν καταδεικνύουν πως το φυσικό αέριο είναι αυτό που χρησιμοποιείται περισσότερο (με ποσοστό 46%) και ακολουθεί το κάρβουνο (περίπου 15%), η βιομάζα (11%), το μαζούτ (10%), η πυρηνική ενέργεια (7%) και κάποιες ανανεώσιμες πηγές (αιολικά και υδροηλεκτρικά με περίπου 5%). Οι άλλες ανανεώσιμες πηγές, όπως η ηλιακή ενέργεια και η γεωθερμία δεν ξεπερνούν το 1,5% και κάποια άλλα ορυκτά καύσιμα το 4%. Συνολικά, οι ανανεώσιμες πηγές εκπροσωπούν το 18% της ενεργειακής κατανάλωσης με προορισμό τη θέρμανση-ψύξη και υπάρχει μεγάλη δυνατότητα αύξησης αυτού του ποσοστού.
Την ίδια στιγμή, καταγράφεται και μεγάλη σπατάλη ενέργειας, καθώς η θερμότητα που παράγεται από τις βιομηχανικές διαδικασίες και διαφεύγει ανεκμετάλλευτη στην ατμόσφαιρα ή στο νερό εκτιμάται πως μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες της ΕΕ για θέρμανση τόσο στα οικιακά, όσο και σε άλλα κτίρια.
Ποια είναι η στρατηγική;
- Μέτρα πολιτικής για την ανακαίνιση κτιρίων.
Ανάπτυξη μιας εργαλειοθήκης μέτρων για τη διευκόλυνση της ενημέρωσης των πολιτών για τις ανακαινίσεις σε πολυκατοικίες, μέσω εγκατάστασης σύγχρονου εξοπλισμού θέρμανσης και ψύξης (όπως αντλιών θερμότητας) και μονωτικών υλικών.
Προώθηση αξιόπιστων μοντέλων ενεργειακής απόδοσης για τα δημόσια σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ξενοδοχεία, καθώς και ενίσχυση της αξιοπιστίας των πιστοποιητικών ενεργειακής απόδοσης. - Αύξηση του μεριδίου των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις χρήσεις θέρμανσης-ψύξης.
- Επαναχρησιμοποίηση των ενεργειακών αποβλήτων από τη βιομηχανία. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι αυτό της σουηδικής πόλης του Γκέτεμποργκ, όπου πάνω από το 90% του συνόλου των πολυκατοικιών θερμαίνονται με τη θερμότητα των αποβλήτων από κοντινές βιομηχανικές εγκαταστάσεις (διυλιστήρια και εργοστάσια χημικών) και από την αποτέφρωση αποβλήτων και τη συμπαραγωγή (δηλαδή την ταυτόχρονη παραγωγή ηλεκτρισμού και θερμότητας), μέσω ενός δικτύου τηλεθέρμανσης 1.000 χιλιομέτρων.
Πηγή: greenagenda.gr
