Οι ανατιμήσεις πρώτων υλών στον τομέα της κατασκευής, ενόψει μάλιστα και του «Νέου Εξοικονομώ», ευλόγως έχει θορυβήσει την αγορά ιδίως σε μια εποχή που μεγάλα και μικρά έργα, δημόσια και ιδιωτικά βρίσκονται σε full spin.
Τι ισχύει αναφορικά με το κόστος κατασκευής δημόσιων έργων, παραχωρήσεων ή ΣΔΙΤ; Κάθε παλιά υπογεγραμμένη σύμβαση (δυνατότητα βασισμένη σε νόμο του 1965) περιλαμβάνει ρήτρες αναπροσαρμογής. Αυτό το γεγονός εξασφαλίζει εν μέρει την ομαλή εκτέλεση τους.
Δεδομένου δε ότι πολλά από τα έργα έχουν μεσοπρόθεσμο ορίζοντα ολοκλήρωσης (ενώ άλλα βρίσκονται απλώς στη φάση της δημοπράτησης ή της πρώτης φάσης ανακήρυξης αναδόχων) η κατασκευαστική αγορά δεν ανησυχεί τόσο για την επίδραση των ανατιμήσεων. Προσβλέπει σε διόρθωση τιμών στην πορεία των μηνών και ετών. Δυσκολεύει βεβαίως ολίγον την κατάρτιση προσφορών αλλά δεν αποτελεί προς το παρόν παράγοντα ανησυχίας.
Παρόλα αυτά, εγείρονται σοβαρά ζητήματα για τους developers που εκτελούν ήδη κάθε λογής projects. Αλλά και για «κλειστά» προγράμματα, όπως για παράδειγμα το «Νέο Εξοικονομώ», η πρώτη δράση που οποίου εντάχθηκε στο Ταμείο Ανάκαμψης.
Οι πόροι που θα διατεθούν για έργα αναβάθμισης είναι συγκεκριμένοι. Την ώρα που η αγορά υλικών και τελικών προϊόντων καλπάζει με ανατιμήσεις 30% και 50%, αρκετοί εκτιμούν ότι ενδεχομένως τα κονδύλια να υστερούν. Ενώ κάποιοι άλλοι εκφράζουν φόβους για την πιθανότητα ακραίων αυξήσεων σε τιμολόγια εργασιών και υλικών.
Πηγή: b2green.gr
